Nu een update van moi ipv mo

Hier maar weer eens een update, het heeft alweer een tijdje geduurd. Ja toen Moniek er was, die was elke dag fanatiek aan het schrijven en aan het updaten….Mo ik vond het super dat je speciaal deze kant uit bent gekomen voor mij! Dat je daarnaast nog de moeite hebt genomen om van iedereen een persoonlijke boodschap voor mij in ontvangst hebt genomen en gebundeld met leuke foto’s, super bedankt! Oh ja weet je nog dat wij kroketten voor de familie hadden gekocht? Mijn ontbijt een paar dagen bestond uit 3 kroketten….ach ja is weer eens wat anders he?! Wel heel lief natuurllijk dat ze hier de moeite nemen om zich ook aan mij aan te passen!

Nja wat heb ik hier de afgelopen tijd allemaal gedaan? ‘s Maandags zijn we toen gaan fietsen zo rond 0545 – 0600. Ja raar he Dewi fietsen rond die tijd maar het was wel lekker en toen ik zo rond me heen keek waren er al veel mensen bezig zo rond of in het huis. Was wel leuk om de buurt een beetje te verkennen alleen moesten we wel uitkijken met het fietsen omdat er overal in de weg kuilen enzo zitten. Ja hier hebben ze een oplossing die zoals gewoonlijk hartstikke grappig is…ze doen hier niet alles asfalteren nee ze doen het gewoon cementeren. Ja echt hoor ze gooien er gewoon cement op. Wel lachen en af en toe ook best gevaarlijk want je kunt soms goed zien dat het geld op was dan houdt het blok cement ook gewoon op. Op een gegeven moment was ze moe van het fietsen en toen kwam Pa Yannes op de brommer aangezet (die ze had gebeld) en toen gingen ze wisselen van vervoersmiddel….

Ja daarnaast een beetje gehangen en van mall naar mall gegaan. Totdat ik een keer thuis zat en Ma Umi me belde: “Dewi om 2 uur heb je een afspraak met mrs Camelia van de ABN AMRO de locatie is de Jakarta Stock Exchange tower 2 verdieping 10, lukt dat?” Het was 0930 uur toen ze me belde dus uh ja natuurlijk lukt dat! Ik gauw mijn kroketten opgegeten en ben toen gaan douchen. Ik mijn pak aangetrokken en aan de bediende gevraagd of ze een Ojek voor me kon halen (zon persoon op een brommertje die je tegen een vergoeding ergens naartoe brengt). Begon ze te lachen uh ja ok en weg was ze, het was inmiddels al 1030 uur en ik weet waar de bussen vertekken naar het centrum maar hoelaat en hoelang ze erover doen…? Ja dat is wel een stukje anders hierzo, geen bordjes van die en die bus gaat daar en daar naartoe en vertrekt dan en dan, nee hoor de bussen vertrekken hier pas als ze bijna vol zitten. Dus ik besloot dan ook om maar op tijd te vertekken zo rond 1100 uur. Kwam de bediende terug, Tante dia sudah nyampe (hij is er al tante, ja ze noemt mij Tante ook wel apart) Was wel lachen ik stapte naar buiten begon ie allemaal een beetje verlegen te lachen. Ik eerst vragen aan die jongen of ie wat kleingeld terug had als ik met Rp. 50.000 zou betalen. Beide konden ze niet wisselen ik naar de buren. Die hebben een kraampje waar ze beltegoed en wat snoepgoed verkopen. Was wel lachen, kwam ik daar in mijn pak aangezet hee Dewi mau ke mana….mau bekerja? (hee Dewi waar wil je naartoe, wil je gaan werken?) Hoe wisten zij nou hoe ik heet?!?!?! Ja daarom vind ik het hier allemaal wel gezellig, leuke familie waar ik verblijf en dan het dorpsgedeelte van Jakarta erg vriendelijke mensen allemaal. Gelukkig konden en wilden ze mij wel helpen, dus ik naar de markt (de centrale opstapplaats om naar het centrum en andere wijken van Jkt te gaan. De jongen vertelde me dat ie niet helemaal de weg naarboven kon gaan dus moest ik nog een stukje lopen. Gelukkig ruikt het niet zo op die markt en wordt je niet zo aangestaard als “blanke”. De bus waar ik inzat liep al aardig vol en er kwam natuurlijk weer live entertainment binnengestapt (meestal gaan jongeren met gitaar op zak de bus in om een centje bij te verdienen).

Kwam ik in het centrum aan waar ik uit moest, ging die vent naast me niet echt opzij om me eruit te laten….Ik zei nog dat gaat niet lukken zo, nou ik heb me langs iedereen moeten wringen om een weg eruit te vinden. Ik had nog genoeg tijd dus heb toen effe in 1 of andere mall gegeten van tevoren.

Kwam ik daar bij de locatie aan, ik keek mijn ogen uit wat een gebouw zeg (Moniek het is die ABN die op het Ritz uitkijkt). Gelukkig had ik mijn paspoort meegenomen die ik kon inwisselen voor zijn electronische sleutel om binnen te komen. Eenmaal binnengekomen voelde ik me echt ineens heel klein worden. Niet dat ik nou zo groot ben maar je loopt daar tussen al die zakenlieden die helemaal gedressed zijn en dan kom ik eraan als snotneus. Er zit ook vanalles binnenin die torens, Starbucks, een apple store, croissanterie en nog meer dingen. Ik mij gemeld bij de ABN, eerst kennisgemaakt met de vriendin van Ma Umi die vervolgens de personen ging halen van de betreffende afdeling. Hele vriendelijke mensen, 1 van die mensen spreekt nog nederlands. Ik krijg er nog stagevergoeding ook, morgen begint de introductie met iedereen.

Kort na afloop van het gesprek, kreeg ik een smsje en Dewi hoe ging je gesprek? Ik zo ja goed! Zometeen vertel ik het wel, dus ikke wachten voor het kantoor, en! en! Ik was er nog een beetje beduusd van dat ik eindelijk een stageplaats had en dan nog eentje waar ik onderhand alleen van zou kunnen dromen…..Ik kon eigelijk niets zinnigs uitbrengen dan ja goed bedankt.

Die week toen ik moe was van al het gehang, besloot ik naarbuiten te gaan om een stukje te lopen. “Tante mau ke mana” vroeg de bediende. Oh antwoordde ik gewoon een stukje lopen…Ik liep toen terug naar de plaats waar Ma Umi moe was geworden, daar is een wat grotere supermarkt. Ik besloot om de magische kast, koelkast (vraag maar aan Mo waarom) een beetje aan te vullen. Ik moest afrekenen voor 5 tassen ong maatje 40 (plastic C&A tassen) €22,- daar schrok ik wel van, ik had namelijk €50,- meegenomen. Terug naar huis maar met de taxi, niet dat ik moe was maar ja er zat ook ijs in die tassen. Kom ik thuis, zitten de chauffeur en de bediende mij aan te kijken. Waar ben jij naartoe geweest? Ik uitgelegd, nou jonge die gezichten ze raakten er niet over uitgepraat. Ik zo ja in NL lopen en bewegen we heel veel, in tegenstelling tot hier. Echt jonge veel eten en weinig bewegen, jullie hebben al een klein beetje een idee wat het met mijn lichaam doet he…..

Ik lig hier ook vaak in een deuk omdat ze ineens uit het niets Nederlandse woorden gebruiken. Ze zijn hier druk aan het studeren want ze hopen ooit nog eens die kant uit te kunnen gaan. Een voorbeeld dan roept Ma Umi iets en zit ik met Pa Yannes in de keuken en dan zegt ie ineens tegen ach jij. Zijn uitspraak is wel goed, om haar moet ik altijd lachen. Ze was haar zoon laatst aan het onderwijzen, Houdoe, that means how are you doing. Uh no I am sorry but it means goodbye. Ze zeggen ook vaak weet je, nou toen lag ik helemaal in een deuk toen ze dat begonnen te bruiken.

Afgelopen dagen ben ik even in Singapore geweest voor mijn visa. Ik was daar van zaterdag t/m dinsdag. Het was toch ook wel een leuke ervaring daarnaast wilde ik altijd al even het land bezoeken dus was dit een mooie aangelegenheid. Op het vliegveld wilde ik de bus naar het centrum pakken. Ja zei dat meisje toen, in welk hotel verblijf je dan? Uh ja dat heb ik nog niet, ja zei ze bij die balie kun je een hotelreservering maken die zal alles in orde maken. Ik naar die man gelopen, die zat te freecellen (kaartspel op de computer), hem om hulp gevraagd en ik moet zeggen in Singapore zijn de mensen ook heel vriendelijk en behulpvaardig. Ik wat gekletst met die man, gaf ie me nog een plattegrond van Singapore mee. Hem daarna nog een hand gegeven en nog succesgewenst met zijn spel, moest ie lachen. Ik voor S$8,- naar het centrum met een buslijn van het vliegveld, dit kost omgerekend €4,- voor ong 25 min rijden. Ja was ook weer wel een keer prettig om op deze manier terug te moeten rekenen ipv met al die nullen en een koers van €1,- = Rp 13250.

Mijn hotel zat vlakbij Bugis, dit is een hele leuke wijk met goedkope kraampjes en heel veel eettentjes en ‘s avonds was het daar dan ook heel druk. Bij het metrostation vlakbij mijn hotel zat een kleine mall waar ik dan eerst wat ging eten voordat ik de metro pakte. Ik had daar een grote kom soep met noodles enzo en wat drinken en ik moest S$8,20 afrekenen wat omgerekend €4,10 dus dat valt ook allemaal mee. Met de metro was ik overal heel snel en het ziet er ook nog een stuk schoner uit dan in Rotterdam. Daarnaast rijdt alles heel frequent dus dat is ook wel heel prettig. Op het vliegveld van Singapore (Chiangi) kon je allerlei plattegronden van Singapore pakken en informatie over toeristische dingen krijgen. Dus het was heel gemakkelijk voor me om de juiste metro te pakken omdat er ook een metrobeschrijving van de metro bij zat en als je bepaalde gebieden wilden bezoeken stond er ook bijgeschreven waar je dan uit moest. Ja het was prettiger om met deze kaart te werken ipv die, die man me had meegegeven op het vliegveld. Ja ik had die op de kamer een keer uitgepakt nou die was misschien wel 1m. Das niet voor schut ook als je die op straat ineens zou gaan liggen uitvouwen enzo.

De eerste dag ging ik lekker een end lopen, ja in Indonesia wordt veel met de auto gedaan dus nu had ik de gelegenheid om veel te bewegen. Kwam ik in Little India terecht, de geur van de wierrook kwam je al tegemoet. Was ook wel heel leuk en toen ik wat verder liep kwam ik bij een tempel uit, zag er wel apart uit. Er was een of andere festival aan de gang en ik zag meerdere toeristen uit de tempel komen, dus ik ook maar mijn stoute schoenen uitgedaan. Ja normaal doe je ze aan maar iedereen in de tempel liep op blote voeten..Ik gekeken en ik vroeg toen aan een man die de muziek verzorgde in de tempel of ik wat foto’s mocht maken, geen probleem…Ik wat geld in de collectebus gegooid en hem bedankt. Vervolgens was ik die avond nog even naar Chinatown geweest. De eerste keer met de metro, nou zoals ik al zei ging vaneigens of vanzelf wat je wilt. Zag er ook allemaal heel mooi uit, lampionnetjes, marktjes, beeldjes, veel Chinezen en ook een hoop toeristen. Op een gegeven moment wilde ik een foto maken van ja, gebouwen/skyline ik weet het eigelijk niet echt meer. Ik die foto gemaakt, kijk ik daar naar een taxi zit daar een chauffeur in die allemaal een beetje zat te kijken. Misschien dacht ie dat ik van hem een foto maakte ofzo?!?! Dus ik mijn duim opgestoken van je staat er mooi op hoor jongen, begon ie te lachen kwam niet meer bij.

Oh ja het was wel schrikken voor me, ik wilde ergens over steken dus ik wachten hee stopte er toch zo maar een auto voor me…Ja nou stond ik wel bij een zebrapad maar ja ik was het oversteken in Jakarta nog gewend. In JKT is het voorrang nemen ipv geven. Daarnaast ben ik nog naar Clarke Quay geweest, waar ook vanalles georganiseerd werd. Dit is een leuke straat waar je gewoon weer een keer op een terras kunt zitten aan het water, heel gezellig. Orchard road heb ik ook nog bezocht, ik weet niet maar voor mij was het net het centrum van Rotterdam, als ik het ergens mee zou moeten vergelijken dan he…Het was heel leuk, vriendelijke mensen, de architectuur in het land was ook heel mooi en ik voelde me daar wel heel erg op mijn gemak en veilig. Ik liep door een tunnel, als je daar met de fiets doorheen zou fietsen zou je een boete van S$ 1000,- krijgen als de politie je zou zien. Voor een klein vergrijp zoals iemand beroven ook al zou die pers niet gewond zijn geraakt en gaat het om een bedrag van S$1,- de boete wordt S$200,- kun je niet betalen S$400,- nog niet dan een dag in de gevangenis. Ik zo bij ons werd er een keer 1 opgepakt, politie maakt een rapport op en een paar uur later kunnen ze die persoon weer aan de overkant oppakken. Ook voor drugs, hetzelfde gewicht als 0,1 cent staat 32 jaar voor, het gewicht net als 0,50 is de doodstraf daarnaast moeten Singaporezen ook vaak een urinetest doen als ze het land uit zijn geweest.

De chauffeur vertelde me dat het een land is van 4,3 mln native inwoners en 1,2 mln zijn expats. Ik moest wel lachen om hem want hij had iets gevonden om zijn taxi vol met klanten te houden. Vroeg ie aan me vind je het erg als ik even bel? Nee hoor, ja zei ie want ik wil mijn vrouw vragen of er nog vluchten zijn aangekomen zodat ik niet voor niets zou wachten. Hoorde ik hem allemaal in het Chinees praten moest ik wel lachen ik hoorde hem zo zeggen huh London Heathrow? Lachen zijn vrouw had gezien dat er vliegtuigen aan waren gekomen op london heathrow denk ik want hij begon steeds harder te schreeuwen. Trouwens net zoals veel mensen in dat land doen, stond ik in de metro begonnen er een stel ineens in het wilde weg te schreeuwen nee niet naar elkaar maar gewoon…Ja ik zag geen hand die een telefoon vasthield of zo’n headset met een draad dus was wel apart. Wat blijkt hier lopen ze onderhand allemaal met zo’n bluetooth headset (draadloze headset). Ja Singapore is het land van de gadgets. Net zoals de wc op het vliegveld trouwens ja, ik herinner me toen ik halfslapend naar de wc moest en ik mijn broek weer op wilde trekken begon dat ding ineens te spoelen. Het is goed dat ik met mijn hoofd richting de deur stond anders werd mijn hoofd ook nog mee schoongespoeld, van de schrik vloog ik alle kanten uit..

Mijn terugreis was ook grappig, je ziet meteen dat je Jakarta nadert er hangt hier namelijk altijd een heel gordijn van rook boven JKT en bijna geland, waren ze weer vanalles aan het verbranden in de verte.Ik weet niet er is hier altijd wat typisch en ik moet er altijd om lachen. Ik was aan het wachten en een hoop mensen natuurlijk weer, taksi miss. Ik ging met de bus want ik zou aan het eindstation opgepikt worden. Het leuke hier aan ov is dat het niet op vaste tijden rijdt en wacht totdat ie volzit alvorens hij vertrekt. De bus stond er niet en ik aan zon chauffeur gevraagd hoeveel het kostte en de prijs viel me wel mee. Waren we op een gegeven moment aan het rijden hij zo waar is dat waar je naartoe moet? Ik zo heb je mij al weleens bekeken, zie ik eruit alsof ik hier de weg weet?!? Ik ken de weg inmiddels wel naar huis van het centrum enzo maar voor de rest…..paar keer gevraagd uiteindelijk gelukkig aangekomen.

Afgelopen zaterdag ben ik op de fiets gesprongen, muziekske mee en ben ik van huis uit naar Jl Jend Sudirman (centrum) gefietst. Het was een heus avontuur want zoals jullie inmiddels al weten is er hier geen structuur in het verkeer en heb ik jullie al verteld dat er hier vaak boven jakarta een gordijn van smog hangt nou en ik weet wel waarom. Jemig zeg reed ik achter een metro mini heerlijk jonge wat er mijn neus binnenkwam of als ik langs sommige auto’s fietste werd het gewoon warm aan mijn benen van de uitlaatgassen. Daarnaast weet je nooit wat die bestuurders allemaal van plan zijn, gelukkig had ik een fiets met goede remmen want soms gingen er voor mijn neus een stel gewoon doodleuk op de rem staan. Ook heb ik veel gelachen, mensen die hier engels denken te kunnen spreken, hallo mister hallo mister of auto’s die me tegemoet kwamen die toeterden en soms gingen de raampjes open en werd er geknipoogd/kusjes gegeven. Op een gegeven moment stond ik voor een stoplicht te wachten en ik kon niet echt met de fiets een kant uit werd er ineens aan mijn achterwiel getrokken (chauffeur van iets wat op een tsjoek tsjoek lijkt) van dat ik maar even een stukje door moest rijden. De drukkere kruispunten waren wel een beetje eng omdat alles met volle vaart mij langs alle kanten inhaalde. In de buurt van huis kwam er 2 mensen op de brommer een beetje langzaam naast me rijden, Hoi Dewi!! Uh ja hallo?!?! Weet ik veel wie dat waren.. Hier iedereen lachen toen ik het vertelde ja hier wordt veel gepraat Dewi.
Ja mensen het blijft leuk hierzo in het “dorp” mensen vragen me weleens waarom zoek je niet iets In de stad dichtbij kantoor dan hoef je niet ‘s ochtends al om 0500 je bed uit….Het maakt mij niet uit, ik vind het hier heel gezellig en de familie is ook goed voor mij en mijn vrienden dus ja wat wil je nog meer?

Nou mensen vele groetjes, dikke kus aan iedereen en tot de volgende blog!
“Zwarte piet” Dee